Dobri i otvoreni ovdašnji narod voli sve i svakoga. Sam sebe zove dobroćudnim i toplim za razliku od “hladnih švaba”.
Naš narod voli sve, osim što do kosti mrzi: “puščenice”, “raspušćenice”, “pedere”, “bule”, “polovnjače”, “firaune”, “gurbete”, “zamotulje”, “migrante koji kradu, siluju i ubijaju”, “debele krmače”, “mršave kurve”, “debile”, “retarde”, “udavače”, “stare djevojke”, “jalove”, “hladne švabe što nas zavadiše”, “kineze koji kradu bubrege u Rajlovcu”…
Pa se tako kod naših dobroćudnih familija može čuti “bolje sine da si doveo poturica/četnik/ustaša nego ovu crnu ko ćumur”, a osim što do kosti mrzi sve što ne liči na njega, naš čovjek je često i u zavadi do smrti sa rođenim bratom “jer ga udario sjekirom u glavu radi nekog metra zemlje ili plasta sijena”.
Suštinski, k’o hljeb narod, oprašta svaki kriminal i pljačku, sabura na esencijalni fukarluk, devera bez lijekova, bez plate i staža, ali porodicu i zdravlje brani životom od “pedera” i “šugavih bula na plaži”!
Ne bori se za sebe i nikad ne ustaje za svoja prava osim kad treba okrvariti ženu koja opet ubije hljeb u djeci pa onda svi skupa gledaju “Zadrugu” da vide da ima i gore.
Bosno moja, pređi na drugoga…
