Dugo je ambasador Srbije u Crnoj Gori bio Zoran Bingulac, stvarno Srbin – tih i dobronamjeran čovjek, svjestan kompleksnosti srpsko-crnogorskih odnosa i posljedica koje može imati bavljenje tom temom bez dovolno znanja i diplomatskog rafinmana.
Onda je na njegovo mjesto došao Vladimir Božović, navodno Srbin iz Miločana, opština Nikšić- takoreći mangup iz naših redova, agresivan i drzak skorojević u diplomatskoj branši, s opsesivnom potrebom da lojalnost Beogradu dokazuje skakanjem po lobanji Crnogoraca.
– Nema veće mržnje od one kojom izdajnik mrzi izdanu domovinu” – stara je, čemerna crnogorska narodna, a Vladimir Božović udara je još jedan pečat na njenu istinitost.
Izjava ambasadora Srbije da je: “Velika i slavna Mojkovačka bitka, kao primjer hristolike žrtve za svog bližnjeg i za slobodu, bila uvod u oslobođenje Crne Gore i Podgoričku skupštinu – kao slobodan izraz narodne volje za ujedinjenje sa bratskom Srbijom”, ne može mu se odbiti na glupost i neznanje. Jer, čak i on zna da je nakon pobjede na Mojkovcu Crnu Goru okupirala Austro- ugarska, a nakon Podgoričke skupštine – Srbija.
Upravo zato što barem toliko zna, ambasadoru Božoviću daćemo dvije lekcije na popularan način, u instant varijanti prikladnoj za prezentaciju velikih tema na novim platformama. Evo prve:
Preci ambasadora Srbije, zacijelo, nisu bili među ovima što bježe, nego među ovima o kojima austrijski general fon Hecendorf kaže:
E, pa Vladimir Božović je dokaz da se i divovi iz bajke mogu pretvoriti u likove iz basne.
No, najtužnije je što Crnu Goru, ne od juče, od provokatora i falsifikata ne brane institucije, ni suverenisticke partije, nego pojedinci kojima je do nje stvarno stalo.
I, znate šta?
Odbranicemo je!
(Avaz)
