“Nemoguće je biti žena. Tako si lijepa i tako pametna, ali ubija me što ne misliš da si dovoljno dobra. Kao, uvijek moramo da budemo izvanredne, ali nekako to uvijek pogrešno radimo.
Moramo da budemo mršave, ali ne premršave. I nikada ne smijemo da kažemo da želimo da budemo mršave. Moramo reći da želimo da budemo zdrave, ali moramo da budemo i mršave.
Moramo da imamo novac, ali ne smijemo da tražimo novac jer to je vulgarno.
Moramo da budemo šefice, ali ne smijemo da budemo zle. Moramo da budemo vođe, ali ne smijemo da gušimo tuđe ideje.
Treba da volimo da budemo majke, ali ne smijemo da sve vrijeme pričamo o svojoj djeci. Moramo da budemo žene sa karijerama, ali uvijek moramo da pazimo i na druge ljude.
Moramo da odgovaramo za loše ponašanje muškaraca, što je suludo, ali ako to nekome spomenemo, optužiće nas da se žalimo.
Treba da budemo lijepe za muškarce, ali ne preterano lijepe da ih ne dovodimo u iskušenje ili da ne prijetimo drugim ženama jer bi sve trebalo da budemo deo istog sestrinstva.
Uvijek moramo da se ističemo i da budemo zahvalne, ali nikad ne smijemo da zaboravimo da je sistem namješten. Zato treba naći način da to priznamo, ali da istovremeno budemo zahvalne.
Nikad ne smemo da ostarimo, da budemo nepristojne, da se razmećemo i da budemo sebične. Ne smijemo da padnemo i izgubimo, ne smijemo da pokažemo strah i da zastanemo.
Preteško je! Previše je sve kontradiktorno i niko nam neće dati medalju niti reći hvala! I zapravo ispada da ne samo da sve radimo pogrešno već je i sve naša krivica.
Tako sam umorna od posmatranja sebe i svake druge žene kako se ubijamo u pojam da bismo se svidjele drugima. Ako sve to vrijedi i za lutku koja predstavlja žene, izgubljena sam”.
