Jugoslavijom se proširio masovni “pouzdani glas” da je norveški vlasnik brod namerno potopio zbog osiguranja, pošto je za Berge Istra isplaćen iznos Lojdove odštete u današnjoj vrednosti od 82 miliona dolara, ali brod je vlasniku donosio puno novca.
Ipak, Bergesenu se zamera da je slučaj zataškavao, da nije dozvolio pravu istragu i time omogućio da se slična tragedija ponovi, što mu se i desilo tri godine kasnije.
Njegov brod Berge Vanga, istog tipa kao Berge Istra, sagrađen takode u tadašnjoj Jugoslaviji u Uljaniku, u oktobru 1979. godine, plovio je iz Brazila na istok kada je kod ostrva Tristan da Kunja nestao, a ovaj put niko od pomoraca nije preživeo.
Projektant broda Klasić odbacio je lošu konstrukciju kao uzrok, i tvrdi da je jedini razlog ove tragedije, varenje na palubi, što su potvrdili i preživeli Španci sa Berge Istra, jer eksplozija se dogodila dok je na palubi broda radio varilac, što je prouzrokovalo da eksplodiraju ostaci nafte u teretnom delu sa rudom gvožda.
Kapetan Berge Vange odbio je naređenje da tokom plovidbe rade varioci, ali je u brazilskoj luci on zamenjen, a novi zapovednik to dozvoljava i zbog toga je sa celom posadom i brodom nastradao.
Odgovor na pitanje da li je “Berge Istru” potopio “nestručni” socijalizam ili “pohlepni” kapitalizam možda leži u činjenici da je Bergensen, kako bi svoje brodove eksploatisao što efikasnije, brodska postrojenja servisirao i dograđivao tokom plovidbe.
Delom i zbog dve nesreće jugoslovenskih brodova, od 1970-ih je varenje na tankerima zabranjeno, nikada se više nisu gradili kombinovani brodovi poput ovih, a nafta nikad više nije prevožena zajedno s rudom.
Jedan brod u bivšoj Jugoslaviji, “Berge Istra”, tada najveće plovilo koji je SFRJ napravila za bogatog norveškog brodovlasnika, poznat i kao “jugoslovenski Titanik”, potonuo je prije 45 godina na današnji dan, u jednoj od najgorih pomorskih nesreća tog vremena.
Te noći, 30 članova posade izgubilo je život, za njega je isplaćena rekordna odšteta osiguranja, a iza njega su ostale brojne špekulacije i teorije zavjere.
Sa bocom šampanjca, najveći i tehnološki najsloženiji brod koji je SFRJ u to vrijeme napravila, koji je mogao da prevozi i naftu i rudu gvožda, u more je 1972. godine ispratila kuma, prva dama nekadašnje SFRJ, Jovanka Broz.
Četiri godine kasnije tanker je potonuo i to je bila jedna od najgorih pomorskih nesreća u to vrijeme.
Priča broda “Berge Istra” počinje sa geopolitičkom situacijom tog vremena, pošto zbog rata Egipta i Izraela nafta iz Persijskog zaliva nije mogla do Evrope Sueckim kanalom, nego dužim putem, oko Afrike, a za to su zbog većih troškova bili potrebni veći tankeri, i do 200.000 tona.
U to novo tržište s početkom 1970-ih ulazi i SFRJ, sa pulskim brodogradilištem i izradom takvih tankera za Bergesen, jednu od dvije najveće norveške brodovlasničke kompanije.
Jugoslavija je bila je ponosna na pulski Uljanik, a norveški brodovlasnik Sigval Bergensen naručuje seriju od pet brodova i daje im imena prema istarskim toponimima: Berge Istra, Berge Adria, Berge Vanga, Berge Brioni.
Na dan porinuća Berge Istra, cijela Pula bila je tu da vidi “grdosiju” koja će biti porinuta u more.
Međutim, dan je bio hladan, mazivo se stvrdnulo, sekcija je bila preteška, pa se trup na navozu jedva pomakao i skliznuo samo 15-ak metara, a tada u pomoć pristižu stručnjaci JNA i tačkastim miniranjem pripadnici jugoslovenske mornarice uspjevaju brod da pomjere s mjesta.
Uprkos tom početnom pehu, Berge Istra, koju je Bergesen preuzeo kao i druge naručene brodove, vjerovatno bi pala u zaborav, da nije bilo pomorske tragedije koja se dogodila četiri godine kasnije, najvjerovatnije, u posljednjim satima 1975. godine.
Brod Berge Istra plovio je sa 32 člana posade, pripadnika sedam nacija, na putu iz luke Tubarao u Brazilu do Japana sa tovarom rude gvožda, kada je 30. decembra 1975. iznenada izgubljen kontakt s plovilom u Tihom okeanu, blizu filipinskog ostrva Mindanao.
Narednih nekoliko dana nije se ništa dešavalo, a kada se 5. januara 1976. brod nije pojavio u japanskoj luci, postalo je jasno da nešto nije u redu, i tek tada Norvežani alarmiraju diplomatsku službu, za nestanak saznaju i novinari, jugoslovenski mediji puni su dramatičnih naslovnica, a kuloari puni maštovitih spekulacija.
U jednom trenutku, čini se da su nađeni ostaci broda, ali ispostavlja se da ne pripadaju Berge Istri i na kraju 16. januara potraga se obustavlja.
Tada će se dogoditi još jedan od preokreta u priči o Berge Istri – 19. januara japanski ribari u moru pronalaze splav za spašavanje sa dvojicom izgladnjelih i žednih španskih pomoraca sa Berge Istre.
Imeldo Bareto Leon i Epifanio Perdomo Lopez, koji su i danas živi i borave na španskom ostrvu Tenerifi, čuvaju i splav kojim su se spasili, jedini su preživjeli nesreću zato što su u trenutku eksplozije bili zauzeti poslom na pramcu broda.
Oni su svjedočili da su začuli prvo jaku, a potom i dvije slabije eksplozije, koje su prelomile brod koji je brzo počeo da tone.
Našli su se na splavu gdje će provesti idućih 20 dana sa minimalnim zalihama vode i hrane, gledajući se podozrivo, zato što je Epifanio Perdomo, da bi izbjegao da ga drugi pomorci zlostavljaju, proširio po brodu priču kako je ubio čovjeka i bio u zatvoru devet godina zbog toga.
Bareto je vjerovao u tu glasinu i strahovao da ga Perdomo ne ubije kako bi prisvojio zalihe i čim mu se ukazala prilika, bacio je u more jedini ubojiti alat koji su imali, nož i makaze. Dok dvojica Španaca nisu pronađena, krenule su spekulacije oko sudbine “Berge Istra”.
Vladalo je masovno uvjerenje da su brod zbog otkupnine oteli pirati ili da je nestanak broda kriv famozni “Bermudski trougao”.
Tvrdilo se da je brod stradao od zaostale mine, zalutalog torpeda, rakete, čak i vanzemaljaca, a direktor Bergesena Stageland iznosio je verziju kako je brod stradao u erupciji podvodnog vulkana.
Jugoslavijom se proširio masovni “pouzdani glas” da je norveški vlasnik brod namjerno potopio zbog osiguranja, pošto je za Berge Istra isplaćen iznos Lojdove odštete u današnjoj vrijednosti od 82 miliona dolara, ali brod je vlasniku donosio puno novca.
Ipak, Bergesenu se zamjera da je slučaj zataškavao, da nije dozvolio pravu istragu i time omogućio da se slična tragedija ponovi, što mu se i desilo tri godine kasnije.
Njegov brod Berge Vanga, istog tipa kao Berge Istra, sagrađen takođe u tadašnjoj Jugoslaviji u Uljaniku, u oktobru 1979. godine, plovio je iz Brazila na istok kada je kod ostrva Tristan da Kunja nestao, a ovaj put niko od pomoraca nije preživio.
Projektant broda Klasić odbacio je lošu konstrukciju kao uzrok, i tvrdi da je jedini razlog ove tragedije, varenje na palubi, što su potvrdili i preživjeli Španci sa Berge Istra, jer eksplozija se dogodila dok je na palubi broda radio varilac, što je prouzrokovalo da eksplodiraju ostaci nafte u teretnom dijelu sa rudom gvožda.
Kapetan Berge Vange odbio je naređenje da tokom plovidbe rade varioci, ali je u brazilskoj luci on zamijenjen, a novi zapovjednik to dozvoljava i zbog toga je sa cijelom posadom i brodom nastradao.
Odgovor na pitanje da li je “Berge Istru” potopio “nestručni” socijalizam ili “pohlepni” kapitalizam možda leži u činjenici da je Bergensen, kako bi svoje brodove eksploatisao što efikasnije, brodska postrojenja servisirao i dograđivao tokom plovidbe.
Dijelom i zbog dvije nesreće jugoslovenskih brodova, od 1970-ih je varenje na tankerima zabranjeno, nikada se više nisu gradili kombinovani brodovi poput ovih, a nafta nikad više nije prevožena zajedno s rudom.
(TANJUG)
