Naser el Sonbati, ime koje “ne pali alarm” kod većine naših savremenika, a trebalo bi da je tako.
Čovjek je krajem devedesetih bio jedna od najvećih zvijezda svjetskog bodibildinga, a od titule Mister Olimpija 1997. godine, vjeruju mnogi, dijelila ga je samo – druga zastava.
Naser se, naime, takmičio pod zastavom Jugoslavije (otac mu je bio Egipćanin, a majka iz Novog Pazara). A sjećate se, tih godina Jugoslavije nije bila baš omiljena riječ na svijetu, pogotovo ne na Zapadu, gdje je El Sonbati imao sva velika takmičenja.
Kad je riječ o sportu kojim se bavio, Naser, zvani “profesor” (zbog toga što je nosio naočare, ali i bio izuzetno inteligentan i obrazovan čovjek, govorio je 7 jezika, imao je zvanje profesora istorije, političkih nauka i sociologije, stečeno u Njemačkoj), dostigao je savršenstvo, a možda je otišao i korak dalje. Bio je jedan od najmasivnijih bodibildera u istoriji, pa je čak i u zlatnoj eri supermasivnih bodibildera (Kolmen, Jejts) bio najmasivniji među najmasivnijima.
Naser je prve korake u sportu napravio u fudbalu, a bodibilding mu je postao zanimanje sasvim neočekivano, kako je kasnije pričao.
“Mrzeo sam tegove. I danas više volim da gledam dobru fudbalsku utakmicu nego bodibilding. Bili su mi odvratni ti veliki tipovi sa ogromnim mišićima. Ali desilo se”, bio je iskren Naser u jednom od posljednjih intervjua koje je dao.
Iako je bio jedan od najboljih na svijetu, iako je cijeli život posvetio sportu, i to na način na koji drugi sportisti mogu samo da sanjaju, Naser nikad nije krio da je nezadovoljan situacijom u sportu, kad je riječ o finansijama.
“Pogledajte samo koliko zarađuju prosječni košarkaši, ili fudbaleri. Mnogo više od vrhunskih bodibildera. To nije fer”, govorio je Naser.
Prvi nastup na Mr. Olympia imao je 1994. godine, pod zastavom Jugoslavije, u vrijeme sankcija. U narednim godinama trudio se svim silama da osvoji ovo takmičenje, a najbliže ikad je došao 1997. godine, kad je nezasluženo završio na drugom mjestu, iza Dorijana Jejtsa. Iako je Naser dominirao u svakoj mišićnoj grupi i nastupu, osim u donjem dijelu leđa, sudije su dale pobjede Jejtsu. Svi bodibilderi koji su učestvovali na tom takmičenju kasnije su govorili da je ovo bilo nepravedno i da je 1997. bila “Naserova godina”.
Razočaran zbog ovoga, Naser je sve glasnije izražavao nezadovoljstvo, i polako je ušao u raskorak sa očekivanjima i zamislima ljudi koji vode bodibilding.
Ostao je zapamćen i po ovom intervjuu, pred Mr Olimpija 2000. godine:
A ovo je rekao o Švarcenegeru, najvećoj legendi bodibildinga:
“Nisam imao idola. Nisam želeo da izgledam kao Arnold. On je imao slabe noge, spuštena ramena i ogroman struk. Ja sam analitična osoba. Odmah vam kažem koje su vam mane. Moj “prekidač” je bio kad su me u teretani upitali da li se takmičim. Nisam se takmičio tada, ali rešio sam da vidim kako mogu da se nosim sa onima koji pokazuju svoje telo na takmičenjima”.
Naser el Sonbati je, na žalost svih ljubitelja sporta, umro u svojoj 47. godini, u snu, u domovini svog oca, u Kairu, prenosi Telegraf.rs.
