“Selena, vrati se, Selena, zar ne čuješ urlik tigrova ispod tvoga prozora u Fuada Midžića” jedan je od poznatijih stihova sarajevskog benda Zabranjeno pušenje.
U ovoj legendarnoj ulici koja je prija rata nosila ime Fuada Midžića pored Selene, Fikrete i drugih likova iz kultnih pjesama živjeli su i istaknuti članovi tog benda Davor Sučić i Nele Karajlić.
Iako je naziv ulice ušao u urbanu legendu promijenjen je početkom 90-ih a o Fuadu Midžiću danas se malo toga može pronaći.
Većina tekstova na internetu veže se upravo za pjesme poznatog rok benda ali knjiga “Sarajevo u revoluciji” otkriva da se radilo o jednom od vodećih članova tada zabranjene Komunističke partije Jugoslavije koji je krajem 30-ih u Sarajevu uspostavio partijsku ćeliju. Ona će se nakon okupacije pod vodstvom Vladimira Perića Valtera istaći u ilegalnim akcijama protiv okupatora o kojima je snimljen i popularni film “Valter brani Sarajevo”. Tokom okupacije Fuad Midžić snabdijevao je partizane medicinskim materijalom koji je kako se navodi iznosio iz apoteke vojne bolnice.
“Selena, vrati se, Selena, zar ne čuješ urlik tigrova ispod tvoga prozora u Fuada Midžića” jedan je od poznatijih stihova sarajevskog benda Zabranjeno pušenje.
U ovoj legendarnoj ulici koja je prija rata nosila ime Fuada Midžića pored Selene, Fikrete i drugih likova iz kultnih pjesama živjeli su i istaknuti članovi tog benda Davor Sučić i Nele Karajlić.
Iako je naziv ulice ušao u urbanu legendu promijenjen je početkom 90-ih a o Fuadu Midžiću danas se malo toga može pronaći.
Većina tekstova na internetu veže se upravo za pjesme poznatog rok benda ali knjiga “Sarajevo u revoluciji” otkriva da se radilo o jednom od vodećih članova tada zabranjene Komunističke partije Jugoslavije koji je krajem 30-ih u Sarajevu uspostavio partijsku ćeliju. Ona će se nakon okupacije pod vodstvom Vladimira Perića Valtera istaći u ilegalnim akcijama protiv okupatora o kojima je snimljen i popularni film “Valter brani Sarajevo”.
Tokom okupacije Fuad Midžić snabdijevao je partizane medicinskim materijalom koji je kako se navodi iznosio iz apoteke vojne bolnice. Uhapšen je 1942. godine i odveden u logor Jasenovac odakle je pušten 1943. nakon čega se vraća u Sarajevo i uključuje u ilegalne akcije. U završnim borbama za oslobođenje grada, radeći na važnim zadacima NOP-a, Fuad Midžić je sa udarnom grupom naoružanih vojnika spasio apoteku i Vojnu bolnicu od pljačke i pustošenja. U knjizi se navodi da je sudbina ovog ilegalca bila slična sudbini Vladimira Perića Valtera.
Njih dvojica poginuli su istog dana 6. aprila u završnim borbama za oslobođenje grada kada su sarajevski ilegalci pokušavali spasiti vitalne objekte od uništenja.
–Poznata je herojska smrt Vladimira Perića Valtera za odbranu Električne centrale, zatim pogibija Fuada Midžića za odbranu Pošte, spašavanje Fabrike čarapa »Ključ«, odbrana mosta na Bistriku koju je organizovao Galib Fešta itd. Spašavanjem vitalnih objekata omogućeno je oslobođenom Sarajevu da brže sprovede obnovu privrede, tako da je za nevjerovatno kratak rok, zahvaljujući radnom heroizmu građana, a naročito omladine, slobodni grad počeo da pulsira brzim privrednim životom, navodi se u knjizi.
Pored ranije datih žrtava boraca u uvjetima ilegalne borbe, u udarnim grupama tokom sve četiri godine okupacije, pri samom oslobođenju Sarajeva, u direktnoj borbi, položili su živote i ovi ilegalci: Vladimir Perić Valter, Fuad Midžić, Galib Fešta, llijaz Alibegović, Vladimir Andrić, Bogdan Banović, Mensur Alijević, Muhamed Kustura, Rudolf Prelčec, Muhamed Šutković, Angelo Tavorzi, Asim Slinić, Vlado Beribaka, Roman Žagar, Mustafa Čolpa, Omer Hafizbegović, Mehmed Kalamujić i još tri neidentifikovana borca — ilegalca, navodi se u knjizi.
Zapisao istinu o strahotama Jasenovca
U knjizi “Sarajevo u revoluciji” opisane su i strahote logora Jasenovac o kojima je svjedočio Fuad Midžić, ing. hemije, komunista iz Sarajeva (poginuo je 6. aprila 1945., godine u borbama za oslobođenje grada). U knjizi se navodi:
Bio je logoraš u Jasenovcu u periodu najmasovnijih stradanja naroda (1942.godine). U njegovim sjećanjima, do kojih smo došli poslije njegove smrti, opisao je kako je šef ustaške radne službe, natporučnik ing. Hinko Pičili, naredio da se izradi ekstraktor za kosti.
Razumije se, Pičili nije stručnjacima govorio da naprava predstavlja ekstraktor za kosti, pogotovo ne za preradu ljudskih kostiju i dobivanje sirovine za izradu sapuna iz njih. Kada je ing. Midžiću data jedna kanta tečne masti za analizu i ocjenu da li se iz te sirovine može praviti sapun, Midžić je odmah shvatio o čem u se radi, odnosno , znao je porijeklo te sirovine. Našao se u neprilici šta odgovoriti ustaškom krvoloku.
Midžić o tome piše u Sarajevu poslije izlaska iz logora 1943. godine. Dokumenat u Istorijskom arhivu Sarajevo.
»Tri puta sam se do sada izvukao ispod malja i sigurne smrti. Bio sam ostavljen na životu do daljnjeg, jer, eto, trebalo je kemičara. Sama misao da se ekstraktira mast iz kostiju, pa svejedno što su to učinile ustaše, bila je užasna, jeziva. Ni mrtvim, trulim kostima ne daju mira. U kakve smo samo kandže zapali. Misao da se je ekstraktirala mast iz kostiju pokojnih naših drugova mučenika, možda i kostiju dr Ozrena Novosela, Danke Ozme, Slavka Brila (napredni intelektualci-ljekari, umjetnici). To je bio užas nad užasima. Tu bi svaki čovjek poludio, ali zatočenička duša je nadživjela već toliko tih strahota, naučila je da gleda u oči i najstrašnije smrti, da gleda i doživljuje i najgroznije
kanibalizme, zapisao je Midžić.
