Prije tačno 19 godina u Visokom je preminuo jedan od velikana bosanskohercegovačkog glumišta i nadaleko poznati filmski, televizijski i teatarski glumac, te profesor njemačkog i francuskog jezika – Zaim Muzaferija.
U krugu porodice, 5. novembra 2003. godine preminuo je čovjek koga su prepoznavale generacije ljubitelja jugoslovenskih filmova, kao i brojnih predstava koje je Muzaferija igrao širom bivše države.
Rođen je u Visokom, 9. marta 1923. godine, a glumom se prvenstveno bavio kao amater.
Muzaferija je ostvario više od šezdeset uloga u filmu i televiziji.
Počeci njegovog glumačkog rada sežu još u gimnazijske dane kada je radio kao "šaptač". Kasnije se opredijelio za režiju i režirao oko osamdeset pozorišnih komada u Amaterskom pozorištu Visoko.
Prvu nagradu dobio je na Prvom festivalu amaterskih pozorišta BiH u Travniku, i to za režiju predstave Dnevnik Ane Frank. Nakon toga seli se u Travnik gdje je preuzeo tamošnje Amatersko pozorište.
U februaru 1961. godine ostvario je prvu filmsku ulogu u filmu Veljka Bulajića Uzavreli grad, gdje je imao epizodnu ulogu. Za ulogu u tom filmu nagrađen je specijalnom nagradom na festivalu u Puli.
Njegova glumačka karijera pretežno je protekla u epizodnim ulogama, ali one su ostavljale dublji trag negoli neke glavne uloge.
Igrao je uglavnom rustične likove plemenite naravi, a posebno su se isticale nagrađivani filmovi Praznik (1967) Đorđa Kadijevića i Mali vojnici (1968) Bate Čengića.
Za ulogu podvornika u filmu Stanica običnih vozova Nenada Dizdarevića dobio je 1990. Zlatnu arenu na Pulskom festivalu.
Posebno značajnu ulogu ostvario je u TV-drami Jagoš i Uglješa Bate Čangića, a najdraže su mu uloge bile u filmovima Žena s krajolikom Ivice Matića i Ovo malo duše Ademira Kenovića.
RADIOSARAJEVO/PRESS
